به جای «به دنیا آمدن» انسان از «پرتاب شدگی انسان» به این جهان سخن می گوید:

 ‎وقتی از "به دنیا آمدن" انسان سخن می گوییم، انگار انسان اراده و فاعلیتی در آن داشته است. مانند اینکه بگوییم: "من امروز به این شهر آمدم". اما هنگامی که از "پرتاپ شدگی" انسان به این جهان سخن می گوییم، یعنی انسان هیچ اراده و فاعلیتی در آن نداشته و کاملا بر اساس جبر تاریخی و جغرافیایی در جایی قرار گرفته است. درست مانند اینکه بگوییم: "من توسط گروهی در این شهر پرتاپ شدم"

 ‎واقعیت زندگی ما همین است. هر کدام از این میلیاردها انسانی که در کره زمین زندگی می کنند، در روزی از تاریخ و بدون اینکه هیچ قدرت انتخابی داشته باشند در خانواده، شهر و کشوری به دنیا پرتاپ شده اند و بدون آنکه کوچکترین اختیاری داشته باشند بنیادی ترین مسائل زندگیشان از قبیل تاریخ، نژاد، زبان، وضعیت افتصادی، موقعیت جغرافیایی، دین، کشورهای دوست و دشمن و بسیاری دیگر از این مسائل از قبل برایشان انتخاب شده است. کودکی که امروز در خانواده یهودی یا عرب بیت المقدس چشم به جهان گشوده و به این جهان پرتاپ می شود، بدون آنکه کوچکترین انتخابی داشته باشد، گذشته و اعتقادات و آینده و دشمنان او انتخاب شده است و به ندرت قدرت و توان خروج از این زیست جهان را خواهد یافت.

 ▪️آگوست کنت جامعه شناس فرانسوی معتقد بود: "تاثیر مردگان بر زندگان، بیشتر از تاثیر زندگان بر زندگان است"

 واقعیت این است که بسیاری از تعصبات و ‎علایق و تعصباتی که حاضریم جانمان را برایش فدا کنیم، پیش از آنکه به دنیا آمده باشیم از مردگان به ما ارث رسیده است.

‎ما با کوله بار چندین هزار ساله زبان، فرهنگ، اعتقادات و تاریخ و رسومی که مرده گان بر دوش ما می گذارند چشم به جهان می گشاییم.

‎دشمنان ما اغلب دشمنان مردگان و درگذشتگان ما هستند. ما قبل از تولد با دوستان و دشمنان خود متولد می شویم. اغلب جنگ هایمان به خاطر مردگان و دفاع از باورهایی است که از آنها به ارث رسیده است.

‎با یاد مردگان چندین هزار ساله  به وجد می آییم یا از شنیدن نام شان دچار غرور می شویم...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: